 | |
|
 Strona Główna |
|
|
ATB to nazwa jaką w swoich produkcjach posługuje się Andre Tanneberger, urodzony w 1973 roku w Freiberg/Thüringen, wraz z rodzicami opuścił Wschodnie Niemcy w 1984 roku. Pod koniec lat 80. André spędził wiele weekend`owych wieczorów w Tarm Center (Bochum) na słuchaniu mixów Thomas`a Kukula. W 1992 roku zdecydował się nagrywać muzykę. Mając do dyspozycji tylko komputer Amiga i mały syntezator, zaczął robić muzykę we własnej sypialni. Wkrótce jednak poznał Thomas`a Kukulę (a.k.a. General Base), który był pod dużym wrażeniem pierwszych eksperymentów muzycznych Andre. Zaoferował także możliwość skorzystania z własnego studia, w celu dokonania ostatecznych poprawek w utworze, który zrodził się w sypialni... W owym studiu, gdzie było dużo sprzętu, André korzystał z syntezatora Sequential Pro One, który dał później nazwę dla pierwszego projektu Tanneberger`a o którym zrobiło się głośno mianowicie - Sequential One. "Dance" to pierwszy singiel Sequential One. Został wydany w lutym 1993 roku, a ponim wiele innych ciekawych nagrań w tym m.in. "Dreams" i "Inspiration Vibes". Następne hity "Let me hear U" , "Happy feelings" i "Back to Unity" sprawiły, że oczy wielu słuchaczy nowoczesnej jak na owe czasy muzyki, dążyły ku projektowi "Sequential One". W roku 1995 Andre wstąpił do wytworni Dance Street / Housenation. Tam zabłysnął wydawnictwami z takimi gwiazdami jak Woody Van Eydeb znanym jako DJ'Bochumer, czy też Spacekid. Później Andre wkręcił się do Kontor Records w Hamburgu, dzięki czemu jego melodyjne kawałki mogły stać się hitami - jak też dobrze wiemy, że tak się stało. ATB odnosi sukcesy również jako specjalista od remixów. Z jego usług korzystały takie gwiazdy jak Technotronic, Future Breeze, Haddaway, Moby, William Orbit czy U 96, to właśnie Andre jest autorem klubowych wersji ich utworów. André powoli udoskonalał swoje własne studiom, do czasu... Do czasu, gdy pod koniec roku 1998 zaczął produkować pod swoim własnym imieniem Andre Tannenberger i jako ksywę przyjął skrót - ATB aż ukazało się "9 PM (Till I Come)", które wydał jako oczywiście w Kontor Records. Popularność utworu "9PM Till I Come" eksplodowała energią prawie w wszystkich klubach świata..., który w jednej chwili stał się jednym z klubowych hymnów. Efekt - nagrody w postaci złotych i platynowych płyt, sprzedaż ponad miliona egzemplarzy w Wielkiej Brytanii! To sprawiło, że "9 PM..." stał się najlepiej sprzedającym singlem dance w historii Wyspy! Album z którego pochodził ten utwór także stał się wielkim sukcesem, nie tylko na klubowej scenie muzycznej. Unikalna, charakterystyczna dla ATB gitara, powróciła w "Don`t Stop" Kolejny singiel z równie "chwytliwym motywem" powtórzył ten sukces i również zdobył miano wielkiego przeboju także nagranie "Killer", który jest coverem klasyka nagranego przez Adamski`ego wraz z Seal`em. To wszystko spowodowało, że niedługo potem ukazał się debiutancki album ATB zatytułowany "Movin` Melodies" okazała się strzałem w dziesiątkę! Bez wątpienia ATB dokonał coś niezwykłego! Te gitarowe melodyjne wstawki zawojowały całym światem! Nic więc dziwnego, że sprzedaż tego krążka wstrząsnęła światem!. Jednym zdaniem mówiąc jest to "Doskonała mieszanka taneczna tworząca house'owe rytmy zmiksowane z naturalnymi instrumentami". Oto cała filozofia popularności ATB . Czwarty singiel ATB - "The Summer", wydany latem 2000 pokazał, że André nagrywa bardzo konkretne kawałki. Również projekt ATB meets York "Fields Of Love" - to także niesamowicie klubowa jazda!. Najnowsza płyta ATB - "Two worlds" to podwójny kompakt, z którego możemy odtworzyć sobie aż 20 nagrań. Są tam dobrze znane nam utwory "The summer" oraz "The Fields Of Love" oraz ostatnio promowane przez niektóre stacje radiowe nagrania: "See U Again" oraz "Let U Go". Druga część płyty to utwory relaksujące. Wszystkie te utwory nadają się idealnie do odpoczynku czy posłuchania do poduszki. Istna rewelacja! Tym bardziej, że między tymi utworami nie ma żadnych przerw. BROOKLYN BOUNCE Linie basu są głębsze, wokale bardziej seksowne, a skład lepszy niż kiedykolwiek: Brooklyn Bounce, najciekawszy zespół grający progresywny house, powrócił ze wspaniałym singlem, który zdaje się krzyczeć: Brooklyn Bounce to po prostu to czego musisz posłuchać. Konkretne beaty przypominają trochę sceny z "Łowcy androidów" - poważna, ale zarazem ekscytująca kobieta zaprasza nas do fascynującego świata Brooklyn Bounce. Jednak zaraz potem, i to jest nowe, bezlitosny beat łączy się ze słodką melodią. Słychać czarujący tekst: I can hear the melody, listen to my harmony. Brooklyn Bounce to doskonale dobrana para producentów. Są nimi, pochodzący z Hamburga: Mathias Mecnk (31) i Dennis Bohn (29). Przez ostatnie cztery lata dopieszczali brzmienie swojego ukochanego muzycznego projektu. Obydwaj są bez wątpienia wschodzącymi gwiazdami współczesnej sceny klubowej, robili już remiksy dla takich gwiazd jak Boris Dlugosh i Vengaboys. Mathias Menck jest ciągle w trasie po Europie jako house'owy DJ. Swój mikser dzielił już z Robertem Milesem i DJ Quicksilverem. Jakby tego było mało, Menck, wydawałoby się, że bez żadnego wysiłku, zdobył dyplom inżyniera dźwięku. Posiada więc solidne wykształcenie teoretyczne i praktyczne, potrzebne na tanecznych parkietach. Podobnie jak Menck, Dennis Bohn od lat doprowadza tłumy bawiących się ludzi na skraj ekstazy swoimi miksami nagrań house, techno i trance. Był również łowcą talentów w wytwórni muzycznej. Nie jest to praca pozbawiona presji odpowiedzialności. Jednak kontrakty podpisane z Mousse T, Tonką i Sounds of Life udowadniają, że Bohn był w tej robocie naprawdę znakomity. Po raz pierwszy współpracowali przy kawałku grupy Boyz 'R' US. Singiel "Singin' In My Mind" jest nadal klasykiem w najlepszych klubach Niemiec. Był to niewątpliwie przełom dla Brooklyn Bounce - kawałek okrył się złotem i platyną. Nadszedł czas na kolejny rozdział w tej historii sukcesu. Charyzmatycznym frontmanem Brooklyn Bounce jest Stephan "Damon" Zschope - facet o najbardziej diabelskim sex-appealu wszechczasów. Całą konkurencję pozostawił daleko, daleko w tyle. Jego prawą ręką jest Rene "Diabolo" Behrens. Zanim dołączył do Brooklyn Bounce Diabolo stał na czele tanecznej grupy 666. To dyskotekowy Mefisto pierwszej klasy, stanowiący doskonałe uzupełnienie najbardziej diabelskiej, niemieckiej grupy housowej. Blasku dodaje Brooklyn Bounce płeć piękna reprezentowana przez Alexandrę Cuevas-Moreno - kobietę o elegancji wydającej się być wręcz nie z tego świata. Alexandra pracuje z grupą od roku 1999. Druga kobieta tego kwartetu z piekła rodem oddała swą duszę Brooklyn Bounce razem z Damonem już cztery lata temu, przy pierwszych hitach "The Theme (of Progressive Attack)" oraz "Get Ready to Bounce". Ulrica Bohn, bo o niej mowa, to nieziemsko piękna modelka, utalentowana tancerka i wspaniała wokalistka. Na scenie jest absolutna profesjonalistką, która przez ostatnie cztery lata swym pięknem, sugerującym, że gdzieś tam pod spodem skrywa się prawdziwy wulkan, przyciągała fanów obu płci. Zagłębiając się w historię tych herosów progresywnego house'u natrafiamy na bardzo interesujące wiadomości. Od roku 1996 Brooklyn Bounce wydali jedenaście singli (sprzedały się w ilości 750 tysięcy egzemplarzy), które kupowano "spod lady" w Berlinie, Londynie, Paryżu i Nowym Jorku. Cztery wspaniałe albumy rozeszły się na całym świecie w ilości 250 tysięcy egzemplarzy. Były to "The Beginning" (1997, w pierwszej dwudziestce list przebojów) "The Second Attack" (97, w pierwszej trzydziestce) , "Remixed Collection" oraz " Restart ". Brooklyn Bounce z dumą dzierży tytuł "artysty tanecznego pojawiającego się na największej ilości składanek", ich nagrania znajdują się na 20 milionach składankowych kompaktów. W skrócie: ich kariera to pasmo samych sukcesów, rekordowych wyników sprzedaży na szybko zmieniającym się rynku muzyki tanecznej - nic nie jest w stanie ich powstrzymać. Tajemnicą ich powodzenia nie jest wcale pakt z diabelskimi mocami, ale unikatowe, lekko ironiczne, mocne brzmienie Brooklyn Bounce. To porywający styl z trochę demonicznym nastawieniem, który był często kopiowany, ale nikomu nie udało się choćby zbliżyć do mistrzowskiego brzmienia oryginału.(sonymusic.com.pl) CARL COX Można powiedzieć ze Carl Cox jest swoistą legendą, zarówno wśród fanów muzyki elektronicznej jak i dj'ów. To on wymyślił przecież tzw. "Three deck mixing". On sam urodził się w Manchester 42 lata temu (9 lipca 1962r), jego rodzice byli Brytyjczykami pochodzącymi z Barbadosu (w W. Brytanii ojciec był kierowca autobusu, matka - pielęgniarką). Nigdy za bardzo nie interesowała go muzyka reggae (pochodził Z Barbadosu), jak sam mówi zawsze chciał grac dynamiczną, skoczna muzykę, Jego zainteresowania były wtedy bardzo szerokie - próbował grać na gitarze, keyboardzie, perkusji a nawet chciał zostać wokalistą. Ostatecznie jednak pozostał tylko przy gramofonach, które stały się jego źródłem utrzymania. W Manchesterze gdzie dorastał muzyka była dosłownie wszędzie, pierwsza płytą, jaka kupił był funkowy winyl (miał wtedy 10 lat). W 1986 roku przeprowadził się do Brighton, wtedy to właśnie swoje sety zaczął uzupełniać dźwiękami Chicago house. Prawdziwą popularność zdobył, gdy do UK dotarła fala acid house (muzyka ta odmieniła jego życie). Grał wtedy na wielu najważniejszych imprezach a gdy nastała era wielkich rave'ów, jako jeden z nielicznych dj'ów house dołączył do dj'ów grających hardcore dla wielotysięcznych tłumów. W tym czasie (a dokładnie w 1989r. na imprezie Sunrise) jako pierwszy w Anglii zaczął grać na trzech gramofonach "Three deck mixing". Na początku swojej kariery grał tylko na imprezach mając za zadanie rozkręcać klubowiczów, później wraz z Paulem Okenfoldem rozpoczęli swój projekt, Cox stał się nawet rezydentem miejscowego klubu ZAP. Wraz z Okenfoldem wydał swój pierwszy singiel, którym zadebiutowali na 23 miejscu na liście przebojów w 1992 roku. Następnie w 1995 roku wydał album F.A.C.T. który sprzedał się w 700 000 kopii, co było wielkim sukcesem Carla Coxa. Stał się DJ'em nr.1 wśród światowej klasy DJi. Jego drugi singiel " Sensual Sophis-ti-cat / The Player " dosta się na 24 miejsce na angielskiej liscie przebojów. Jego sukces spotęgowalo wydanie solowego albumu " At The End Of The Cliché' " (zajął 22 miejsce). Andreas Litterscheid Znany pod pseudonimem - CJ Stone. Miał swoją pierwszą styczność z muzyką mając 12 lat.Czas mijał ... W latach 90tych rozpoczął robić kariere w klubach Neuschwanstein i Westside w dniu dzisiejszym znane jako Cologne Tarm Center . Jego oczywiste możliwości , finezję , dostrzegli ludzie z branży zainteresowani oferowali mu co raz to ciekawsze propozycje. Przeważnie w cieniu za plecami sławy - Stone wypuścił Singiel "Infinity" który już po tygodniu znalazł się w czołówce Dance charts w Europie oraz w Ameryce. Po tym sukcesie artyści tacy jak SM Trax, Brooklyn Bounce, DJ Quicksilver, Spike i Kamasutra zwrócili sie do Cj'a by stworzył z ich produkcji utwory które byłoby można prezentować na parkiecie dance'owym. Największy sukces osiągnął singielek "Shining Star" w który wkomponował nieco więcej "żywego" wokalu. Utwór bardzo długo utrzymywał sie na pierwszych pozycjach. Cj jest jednym z z nie wielu producentów ktorzy tworzą własny styl. Nie wzorując sie na nikim , prezentują co raz to ciekawsze kawałki które podbijają serca klubowiczów. DA HOOL Na długo przed sukcesem Meet Her At The Loveparade Da Hool a.k.a. DJ Hooligan był uznawany za jednego z liderów ruchu muzycznego lat 90., jak niektórzy mówią pierwszej generacji techno. Zaczął swa przygodę jako DJ w 1986 roku w klubie w rodzinnym Bottrop (Niemcy). DJ Hooligan szybko zyskał uznanie jako dobry DJ i innowator mieszający takie style muzyki jak: techno, house, proggresive, acid i trance. W 1990 roku Hooligan został uznany ósmym niemieckim DJem. W tym samym roku zaczął prace nad swoją pierwszą produkcją. Był to numer hardcore-owy, bardzo popularny styl w tamtym okresie. Jednym z jego pierwszych nagrań był numer B.O.T.T.R.O.P., który stał się wielkim klubowym hitem w Europie. Po kilku latach dominowania na Gabba scene, był gotowy zwolnić obroty w stronę muzyki bardziej melodyjnej, czego skutkiem było nagranie Its A Dream Song (Important Records - 1993). Ta metamorfoza spowodowała, że został sam, jeszcze raz jako innowator na scenie w Beneluxie. W roku 1994 nagrał hymn do Rave Nation, który był pierwszym sukcesem na listach przebojów. W 1996 roku, Hooligan mając odmienne zdanie skłócił się z wytwórnią, w której nagrywał. W efekcie założył swoją małą wytwórnię (B-Sides) i zaczął nagrywać jako Da Hool, gdyż jako Hooligan związany był z EastWest. Jednym z pierwszych nagrań B-Sides było Meet Her At The Loveparade. W 1997 roku został wydany przez Kosmo Records z pamiętnym remixem Nalin & Kanea. Nagranie to sprzedało się na świecie w ponad 6 milionowym nakładzie (ponad 250 tys. tylko w Niemczech)! I do dzisiejszego dnia tylko jeden singiel zrównał się z nim (Bob Marley vs. Funkstar De Luxe Sune Is Shining). Ponadto jest to jeden z najwiekszych hitów Kosmo Records obok produkcji Novy vs. Eniaca (Superstar), który był wydany w aż 3 wersjach z remixami! Kolejny singiel Bora Bora (Chill-Out Beach On Ibiza), zadebiutował na Niemieckiej liście na 21 miejscu. Here Comes Da Hool - pierwszy album Kosmo Records został wydany pod koniec 1997 roku. Nowojorska wytwórnia Logic 3000 Records zamieściła Da Hoola na kompilacji Disco 3000, która ukazała się w związku z 3. rocznicą istnienia Kosmo Records. Na krążku znalazł się niewydana wcześniej wersja kolejnego singla Mama Sweet. Ponadto krążek zawierał nie wydany wcześniej w Stanach remix Nalin & Kanea do Meet Her At The Loveparade (jako bonus track). MOGUAI Produkcja Beatbox DJ Moguai, który naprawdę nazywa się André Tegeler, stała się jednym z największych hitów 1998 roku. Ponadto w 1998 roku był mocno związany z inną super-produkcją - The Final - swojego przyjaciela i partnera z którym nagrywa - Phila Fuldnera. To wszystko złożyło się na to, że w owym 1998 roku odniósł największy sukces w swojej karierze. Będąc dużo młodszym, pod koniec lat 80., André zajmował się muzyką punkową, ale z czasem coraz bardziej pociągał go funk i oriental-house. W konsekwencji doprowadziło to do kupna dwóch używanych technicsów wraz z mixerem. Następnie przybrał przydomek Moguai i zaczął karierę DJa. Na początku grywał na imprezach współorganizowanych przez siebie i odbywających się w rodzinnej miejscowości - w Münster. Były to pierwsze edycje Cosmic Club Parties, imprez techno w tym mieście. Wkrótce jednak głos o nim się rozszedł i zaczął grywać w wielu ważnych klubach i na liczących się imprezach, zarówno w Niemczech, jak i za granicami. Grał między innymi w Warehouse i legendarnym Groove Club (Kolonia), miksował na Union Raves (Düsseldorf) czy na Energy (Zurich). Pierwszą produkcję Moguai nagrał przy współpracy Jürgena Driessena. EPka Best Before End (Important Records/1994) sprzedała się w zadziwiająco dużym nakładzie 6 000 kopii, co przyczyniło się do zwiększenia popularności Tegelera i było główną przyczyną zamieszczenia tzw. cover-story w największym niemieckim piśmie poświęconym muzyce techno - Raveline. W póĽniejszym czasie współpracował z wieloma producentami muzycznymi - Ingo Kays (Scatman John, Weather Girls), czy Torsten Stenzel (DJ Sakin & Friends, DJ Taucher, York). W końcu zapadła decyzja otworzenia własnego studia nagraniowego - Satelite Ranch, którego szefem jest wraz z Philem Fuldnerem. To tu nagrali obie super-produkcje - Beatbox i The Final, które zostały wydane przez label Andry Nalina - Superfly. Właśnie dzięki Superfly Moguai nawiązał kontakt z monachijską wytwórnią muzyczną Kosmo Records, by wkrótce stać się jedną z gwiazd tego labelu. Dziś, gdy mowa o Kosmo Records, Moguai wymieniany jest koło takich producentów jak: Da Hool, Tom Novy, DJ Tomcraft, Andry Nalin, Niels van Gogh, Dani König czy DJ Sandy. Niestety, zarówno rok 1999 jak i 2000 nie okazały się tak wspaniałe dla Moguaia, jak 1998. W przeciągu tych dwóch lat ukazało się 5 singli, z czego tylko jeden znalazł się na nośniku CD. Były to produkcje zatytułowane kolejno: Bang the Drum / Drum the Bang, King Of Rock, You Cant Fight What You Feel, Go High i ostatnia Bang The Drum Part 2. TOMCRAFT Mając 18 lat, który jest bardziej znany jako DJ Tomcraft rozpoczął karierę DJ-a. Po dwóch latach grania usłyszał go Michael Rank szef Kosmo Records, który widząc potencjał i ambicje tego młodego artysty szybko podpisał z nim kontrakt. Tomcraft zaczął karierę producenta podczas fazy którą sam określa jako "eksperymencie na sobie". Zadebiutował numerem "This Is No House" co miało znaczyć, że chce grać i nagrywać wszystko z wyjątkiem muzyki house`owej. W 1996 roku styl Tomcrafta zaczął się zmieniac czego przykładem jest hipnotyczny numer "Unicorn", który przez wielu uważany jest za przełom w twórczości Bruckera. "Nagrałem Unicorn z MacPhiesto, który był moim producentem w tym okresie. Przez pierwsze 3 lata nie mógł zrozumieć, co właściwie chcę robić z moją muzyką, chociaż ja starałem się zostać zauważonym..." - mówi Tomcraft - "Nagle za sprawą Unicorn wszystko się zmieniło. W końcu zrozumiał..." Unicorn, wydany tylko na vinylu, stał się pierwszym wielkim hitem tego artysty, który przeniósł go do świata DJi i producentów. Kolejna produkcja "Prosac", była nagrana już przy współpracy kolegi, producenta Kosmo Records - ENIAC`a . "Prosac nadal wywołuje burzę - sprzedaje się szybko i w dużych ilościach" mówi Tomcraft nie ukrywając dumy. Widocznym znakiem zbliżającego się sukcesu był pierwszy prawdziwy teledysk wyprodukowany przez Departament M. z Berlina. Droga zapoczątkowana przez "Mind" była kontynuowana przez kolejny hit - "The Circle". Nagranie znalazło się na miejscu 7 na tanecznej liście przebojów, a na liście sprzedawalności Media-Control na miejscu 52, znajdując się w TOP 100 przez sześć miesięcy! Tomcraft ma sekretną obsesję na punkcie "The X-Files", emitowanym w Niemczech przez Pro7. Faktycznie, nie mógł przegapić takiej okazji. Pro7 wybrało jego numer - "Powerplant" (1998), który Tomcraft opisał jako "czysty klubowy". Kawałek ten został użyty jako "tajemniczy hymn" dla tych Amerykańskich seriali. Nagranie to zostało wydane jako limitowana seria i było dostępne tylko na vinylu. PóĽniej mixował na "Mystery Trance Compilation" - kooperacji Kosmo i Pro7. Kolejna produkcja "The Mission" także zostało wykorzystane przez Pro7. Ponadto numer ten okazał się dużym sukcesem nawet w Polsce! Następny numer, bardzo popularny w Polsce - "Punk Da Funk" stał się największym hitem tego artysty. Był długo grany w klubach, długo utrzymujący się na listach przebojów. Kolejna produkcją był "25:17" z samplami z filmu "Pulp Fiction", a dokładnie recytacją przez Samuel L. Jacksona księgi Ezekiel`a. Najnowszy numer to "Gothic", który aktualnie jest promowany w klubach... Tomcraft jest ponadto współwłaścicielem sklepu muzycznego z Schwabing w Munich, który oferuje prawie całą gamę muzyki elektronicznej. Jest także jednym z najbardziej poszukiwanych DJ w Niemczech. W ciągu ostatnich lat Tomcraft zaliczył tak wielkie imprezy jak Rave City (Monachium), Goliath (Zurich), Unity (Dusseldorf), oraz oczywiście Love Parade w Berlinie. Dla Tomcrafta interesujący, prosty rytm jest inspiracją do nagrywania lub jak sam twierdzi: "Zapominam o kategoriach muzyki, staram się robić po prostu muzykę na imprezy, przy której możesz fjanie spędzić czas..." FUTURE BREEZE Pod nazwą Future Breeze ukrywa się dwóch niemieckich producentów z Essen - Martin Hensing oraz Markus Boehme. Swe pierwsze muzyczne kroki stawiali już w dzieciństwie, kiedy to Markus uczył się grać na flecie, natomiast Martin pobierał lekcje gry na organach. Wspólną twórczość rozpoczęli na legedarnym komputerze C-64. Po ukończeniu szkoły zdecydowali, iż będą nadal eksperymentować z muzyką, wykorzystując jednak nieco bardziej profesjonalny sprzęt. Przełomowy moment w zasadzie rozpoczynający ich karierę muzyczną, nastąpił gdy zdecydowali się wysłać kasetę demo do wytwórni muzycznej Alphabet City. Klaus Derichs i Marc Romboy byli tak zafascynowani materiałem, że postanowili udostępnić młodym muzykom studio. Pierwsze projekty artystów pojawiały sie pod nazwą Synthetic Compulsion, ale były to raczej próby i przymiarki. W tym czasie Markus pracował jak tokarz, natomiast Martin był elektrykiem, jednak cały wolny czas po pracy spędzali w studio, które w zasadzie stało się ich drugim domem. Uwieńczeniem ciężkiej, często nocnej pracy nad muzyką był pierwszy singiel wydany w 1995 roku już pod nazwą Future Breeze, zatytułowany "Read My Lips". Utwór przez dziesięć tygodnia znajdował się na tanecznej, niemieckiej liście przebojów DDC, stał się także wielkim hitem w klubach. Dowodem uznania dla "Read My Lips" była nominacja do najlepszego tanecznego utworu roku. Kolejne sukcesy miały miejsce rok później. Utwór "Why Don't You Dance With Me" znalazł się na szczycie DCC, natomiast cały singiel znalazł się na 14 pozycji na liście Media Control Single Charts. Kolejny singiel i znowu numer jeden na DCC - mowa tutaj o "Keep The Fire Burning". Od tej pory Martin i Markus zdecydowali się porzucić swą pracę i poświęcić się całkowicie branży muzycznej. Po wydaniu debiutanckiego albumu "Why?", Future Breeze po raz kolejny pokazuje dużą klasę fantastycznym numerem "How Much Can You Take". Również wielkie sukcesy święcił singiel "Another Day", na którym znalazły się remixy takich gwiazd jak Kai Tracid czy DJ Quicksilver. Kolejne produkcje, które znalazły miejsce w czołówkach notowań to "Cruel World" (1999), "Smile" (2000), "Temple Of Dreams" (2001). Ostatnia propozycja Future Breeze to "Ocean OF Eternity". KAI TRACID Pod pseudonimem Kai Tracid ukrywa się urodzony 17.01.1972 r. Kai Mac Donald.Jego przygoda z muzyką ma swe źródło we Frankfurcie - mieście narodzin stylu trance.Pierwsze dwa single "So Simple" (1996) oraz "Makin' Friends" (1997) były raczej muzycznym eksperymentem i nie przyniosły artyście popularności. Absolutnym zaskoczeniem okazał się natomiast numer "Your Own Reality" (1997), który przez wiele tygodni znajdował się wśród najlepiej sprzedających się singli w Niemczech i zajmował wysokie pozycje na dance'owej liście TOP 10. Sukces ten był właściwie przypadkiem, ponieważ sam Kai uważał utwór za przeciętny i dopiero po namowie bliskiego przyjaciela zdecydował się na jego publikację. Rok później światło dzienne ujrzał utwór "Dance For Eternity", który pokazał raczej, iż Kai ma przed sobą trochę pracy aby sprostać oczekiwaniom wszystkich odbiorców. Ta porażka zmobilizowała artystę, a jego talent i możliwości wysoko ocenił producent Frank Farian,czego efektem był absolutny hit - "Liquid Skies". Debiutancki album "Skywalker" (1999) w bardzo szybkim tempie zdobył popularność, a rok później ukazał się kolejny wielki hit "Tiefenrausch". Kai zdając sobie sprawę, jak ogromne siły drzemią w muzyce, postanowił umieścić w swej twórczości pewne przesłanie do młodych ludzi. Mowa tu o utworze "Too Many Times" i zawartym w nim tekście traktującym o skutkach zażywania narkotyków podczas zabawy. Sam pseudonim - Kai Tracid - wziął się od imienia i połączenia pierwszych sylab dwóch stylów muzycznych Trance i Acid, stąd jak gdyby jego dopełnieniem stała się druga płyta "Trance & Acid". Wydaje się, że obecnie to ten drugi styl jest bliższy artyście na co wskazuje jego nowa propozycja "Pure Acid". Tytuł całkowicie oddaje klimat tego utworu. Kai występuje również pod innymi szyldami; jako The Attractor zasłnął utworem "Or Is This The Secret", natomiast pod pseudonimem K wydał m.in. fantastyczny numer "Waveshaper". Kolejnym wcieleniem jest Der Verfall i takie niesamowite produkcje jak "Der Verfall" czy "Abfahrt", natomiast wspólnie z Thomasem P. Hackmann'em (Silend Breed) w 1998 roku pod szyldem Arrakis wydał utwór "The Spice". Kai dał także upust swemu zamiłowaniu do mocnego uderzenia jako Warmduscher wydając następne wielkie hity, jak choćby "Auf Die Fresse", "10 Kleine Bassdrums" czy odnoszący ostatnio sukcesy "Hardcore Will Never Die". Sam Kai twierdzi, iż pieniądze nigdy nie były dla niego najważniejsze, a muzykę tworzy dla dobrej zabawy i przyjemności. KLUBBHEADS W 1988 roku Andy i Koen zaczęli razem mixować. Wtedy studio znajdowało się w sypialni Andy`ego. Ponadto mixowali w miejscowym klubie. Niedługo potem zaczęli robić remixy do ulubionych numerów, które często można było usłyszeć w radiu. W roku 1990 zaczęli nagrywać swoje kawałki. Za zarobione pieniądze kupili nowy sprzęt do swojego studia. W tymże roku zrobili megamix konkursowy dla wytwórni muzycznej. Wygrali. Zapłatą było wydanie na CD ich mixu. Ta produkcja przyniosła duży sukces i od tego momentu zrobili wiele znakomitych mixów, m.in. "Houseparty", "Mega Dance" i bardzo popularny "Megamix of the year...". W 1992 roku, jedno z ich nagrań, "The Ultimate Seduction" znalazł się w Top20 Holandii, kraju z którego pochodzą. Ale to nie wszystko, ten numer stał się dużym hitem we Francji w 1997 roku. Dwójka to spotkała Jan`a w 1995 roku. Pracował wcześniej jako producent i remixer dla m.in 2 Unlimited. Miał on swoje niezależne studio nagraniowe w Belgii. Zaproponował im, aby cała trójka zrobiła wspólnie remix. Ich pierwszym, wspólnym projektem był Chaka Boom Bang "Tossin` and turnin". Numer ten stał się wielkim, klubowym hitem w Wielkiej Brytanii (UK). W styczniu 1995 roku utworzyli projekt Klubbheads (Blue Records). Dzięki czemu zaczęli nagrywać dla Blue jako: IttyBitty, BoozyWoozy, Greenfield, Joy itd. Pierwszym wielkim hitem Klubbheads był numer "Klubbhopping". Nagranie to było "drugą stroną" innej produkcji "Work This Pussy". Stało się wielkim hitem w całej Europie, włączając w to Top10 w UK. Numer tej, jest i w Polsce znany do dziś! W tym czasie pracowali nad sześcioma hitami, które się znalazły w Top10 Holandii. Były to produkcje wykonane dla DJ Paul Elstak`a. Z powodu dużego sukcesu "Klubbhopping", Klubbheads zostali proszeni o robienie remixów dla ponad 70 artystów, m.in: Armand van Helden, Atlantic Ocean, Scooter, Josh Wink, U96, Future Breeze, 2 Unlimited, Mark van Dale with Enrico, Sequential One (SQ 1), Vanessa Mae, DJ Supreme, Sash!, Brooklyn Bounce, Disco Citizens, Marradonna, Salt n Pepa, The Vengaboys, Triple S, Avant Garde, Sasha i wielu innych. Latem 1997 roku, został wydany kolejny singiel "Discohopping" i znowu stał się wielkim hitem w całej Europie. Numer ten znowu znalazł się w UK Top40! A dzięki "Kickin` Hard" udało im się to po raz trzeci!! (sierpień 1998). Wlistopadzie 1998 roku, DJ Mark van Dale i Klubbheads nagrali numer "Raise Your Hands". A projekt nazwali DJMark van Dale vs. Klubbheads DJ Team. Inne projekty Klubbheads nazywały się: DJ Disco, Da Klubb Kings, Cab N Crew, B.I.G., Da Techno Bohemian, Bad Boy Notorious, J.A.K., The D.J., The Ultimate Seduction, GreenfieldJoy. W paĽdzierniku 1999 roku, zaczęli nagrywać w nowym labelu D`N`A Records. Tu będą nagrywać nadal pod tymi samymi pseudonimami co w Blue Records. Aktualnie, ich pierwsza produkcja z D`N`A "Turn Up The Bass" jest hitem w UK i w Niemczech. W Holandii zajęła miejsce nr 41 na liście sprzedawanych singli. IttyBitty, BoozyWoozy i Gretski nie są tylko producentami i remixerami są ponadto DJami. Mixowli w prawie każdym liczącym się klubie na Ziemi. Oto kilka miejsc które "zaliczyli": Sankt Petersburg, Mińsk i Moskwa (Rosja), UK, Norwegia, Majorka, Ibiza i Barcelona (Hiszpania), prawie każdy klub w Niemczech, Finlandia, Islandia, Szwajcaria, Kanada, Francja, Irlandia, Austria, Bułgaria, Miami (USA), Australia...i Polska (5 maja 2000)! MARC ET CLAUDE Marc et Claude to Marc Romboy i Klaus Derichs i pochodzą z Mönchengladbach. Obaj panowie prowadzą jedną z najpopularniejszych wytwórni płytowych na niemieckim rynku muzyki dance Alphabet City wraz z licznymi ich gałęziami: Go For It, Le Petit Prince czy też School. To u nich powstają płyty takich artystów jak: Ferry Corsten, Patrick Lindsey, Emmanuel Top, Future Breeze czy Torsten Stenzel`a. Codzienna praca w wytwórni znudziła się artystom do tego stopnia, iż postanowili zaistnieć na rynku również w charakterze producentów i w roku 1993 wypuścili na rynek pierwszy swój kawałek "Toulouse" wydany na wspólnej kompilacji "Le petit Prince". Do dnia dzisiejszego ów kawałek jest niezaprzeczalnym klasykiem muzyki tanecznej. Ze względu na fakt, iż w wytwórni pracy cały czas przybywało, panowie postanowili zrobić sobie trzyletnią przerwę. W tym czasie poznali wielu interesujących ludzi m.in. producenta Jürgena Driessena, do którego należy wytwórnia acid-house Important Records. Jürgen był odpowiedzialny za wiele niemieckich projektów muzycznych specjalizujących się w muzyce techno jak: Harthouse, No Respect czy Plastic City. Marc, Klaus i Jürgen postanowili rozpocząć wspólną działalność, co nie było wcale dużym zaskoczeniem, albowiem kawałek "La" był już gotowy w roku 1997. Po tym, jak ów numer osiągnął czołowe pozycje na DDC (Niemiecka Lista Dance) duetem zainteresował się Kevin Robinson i od razu postanowił dodać ten utwór na swoją kompilację "Additional" na Wyspach Brytyjskich. Dzięki mixom stworzonym przez Ferryego Corstena, DJ Tauchera i Jaspa Jonesa (Blank&Jones) "La" stał się jednym z największych hitów UK Club Hits 1999! Wraz z poparciem ludzi z BBC Radio 1 (Pete Tong, Judge Jules, Scott Bond i Graham Gold) utwór ten wspiął się na 25 miejsce najlepiej sprzedających się singli w Wielkiej Brytanii. Od tej pory panowie odzyskali wiarę w muzykę i ponownie wciągnęli się w wir pracy w swojej wytwórni promując takie gwiazdy jak: Freunde Ralph Fridge (Angel), John Johnson (Impact), Kay Cee (Escape) czy Robert Smit (Starparty). Pod koniec 1999 roku otworzyli w Londynie swoje pierwsze zagraniczne przedstawicielstwo Alphabet City UK, które prowadzone jest obecnie przez ich dobrego kolegę Johna Johnsona. John, Hardy Heller, Dark Moon i Ferry Corsten są również odpowiedzialni za bombastyczne remixy najnowszego kawałka Marc et Claude "I Need Your Lovin (Like The Sunshine)". MAURO PICOTTO Mauro Picotto (Lizard Men - człowiek jaszczur) urodził się 25 grudnia 1968r. Za początek jego kariery przyjmuje się przełom 1985 i 1986 roku. Wtedy zaczynał grać we włoskim klubie Popsy. Grał także w: Zurychu, Londynie, Amsterdamie i wielu miastach we Francji i Niemczech. Gdy w 1988 roku Mauro Picotto wstąpił do DMC Italy każdy spodziewał się tego, że odniesie nie mały sukces. I tak się stało. Rok później stał się laureatem konkursu organizowanego pod nazwą "Walky Cup Competition". Obecnie, ponad dziesięć lat później wielka pasja do muzyki oraz ciągłe eksperymentowanie z dźwiękami doprowadziły do tego, iż nazwisko Mauro Picotto nikomu nie jest obce, a wręcz przeciwnie - wszędzie tam, gdzie się pojawia, wzbudza wielkie zainteresowanie. Świadczy o tym największe zainteresowanie wśród publiczności zgromadzonej na Love Parade 2000. Jego pierwsze mixy (np. "We Gonna Get" wydany w 1991 roku) nadal wywołują niesamowitą euforię wśród "club`owiczów".W chwili obecnej Mauro jest szefem wytwórni płytowej BXR ,która została wyróżniona nagrodą w kategorii najlepszej niezależnej wytwórni płytowej roku 2000, przyznanej podczas gali German Dance Awards (został również nominowany w 5 kategoriach). W jego dyskografii możemy również odnaleźć klika wspólnych numerów stworzonych wraz z Mario Piú, chociażby "Spectra", "Imperiale" czy też słynny utwór "Arabian Pleasure". Obecnie w sklepach możemy znaleźć debiutancki album Mauro Picotto pod nazwą "The Album". Mauro mówi, że: Bycie DJem to niesamowita praca, to jest moim życiem, ale na pierwszym miejscu liczy się moja córka Allesia. Zazwyczaj wolny czas spędzam z rodziną w Cavour (koło Turynu). Czasami przenoszę dom bliżej studia nagraniowego Media Records co ułatwia mi dzielić czas między pracą a sprawami prywatnymi. Uwielbiam spędzać wolny czas siedząć na sofie i zajadać się słodyczami podczas oglądania dobrego filmu. Ulubionym filmem jest cała seria Star Wars. Wiele lat temu myślałem, że życie jest ciężkie. Stąd moja pierwsza produkcja była zatytułowana "La forza sia con te" na podstawie znanego tekstu "Niech siła będzie z tobą"(...) Wierzę w przyjaźń - moim największym przyjacielem jest Mario Piu. Przyjemnością jest współpracowanie z nim! MELLOW TRAX Urodził się 9 listopada 1972 w Pinnebergu. Jego ojciec jest ogrodnikiem, a zarazem fanatycznym kelekcjonerem płyt, natomiast z hobby jest DJ-em. Prawdopodobnie już jako dziecko przejął po ojcu zainteresowania. Nie sposób zliczyć nocy, w czasie których siadali razem przed odtwarzaczem i przesłuchiwali czarne płyty, które jego ojciec kupował dzień wcześniej. Jego wiedza o muzyce pogłębiała się przy zabawie w zgadywanie płyt ze swoją siostrą i już w młodym wieku doszedł do tak wysokiego poziomu, że często reprezentował swoje zdolności na imprezach organizowanych w kręgach przyjaciół. PóĽniej za własne pieniądze kupił sobie dwa odtwarzacze płytowe oraz mikser i zaczął mixować różne płyty, czego jego ojciec jakoś nie chciał robić. Na początku lat osiemdziesiątych wydał swoje pierwsze " Maxi - Single ", a w roku 1982 poraz pierwszy jego Maxi " Trance-X - Living on Video", pojawił się w szafie grającej. Czas elektronicznej muzyki tanecznej zaczął się. W czasie szkoły kształtowała się dalej jego przyszłość. Gdy organizowano szkolną imprezę, dla wszystkich było jasne, kto miał wstrząsnąć parkietem ogromną ilością decybeli. Kiedy Mellow wraz ze swoimi trzema przyjaciółmi organizował podobne szkolne imprezy, tworzyła się na swój sposób pierwszy ówczesny BoyGroup (nie mylić z Boysband). W wieku siedemnastu lat był na imrezie urodzinowej swojej ówczesnej dziewczyny, gdzie poznał wielu ciekawych ludzi, m.in. innych DJów. Przedstawił przed nimi swoje możliwości. Początkowo muzyka, którą tworzył była tylko mixem różnych innych ówczesnych utworów. Zdaniej jego dziewczyny powinien on tworzyć coś własnego, a póĽniej próbować przepchnąć to dalej w klubie " Bronx" w Hamburgu. Od 1996 produkuje on już własne płyty, czasami sam, jak np. " Navaya", czy też " Majestic 12", ale także w dwójkę, jak np. ze swoim przyjacielem Atilla Girisken-em " Cocooma", Garym D " 2D", DJ Gollumem " Slahing Funkids", lub DJ Peckerem " Suburn Sonics". W wolnym czasie często spotyka się ze swoimi przyjaciółmi. Za niedługo jego nową " rezydencją " został klub " New Carina" w Pinnebergu. Często grywał w klubach w Hamburgu, gdzie mógł się spotkać z Garym D. Wkrótce potem współpracowali nad nowyni kompilacjami EDM Records, jak np. " Hard-Trance-X-Plosion". Szybko zasłynął w całych Niemczech i od tego czasu często zostaje zaproszany licznr imprezy w różnych częściach Niemiec. W 1996 Mellow zaczął tworzyć jego własne produkcje. Jednak często jako pod różnym imieniem. Również często remixował innych artystów. W 1998 jako Mellow Trax wypuścił utwór " Phuture Vibes". Niespodziewanie piosenka znalazła się na głównych listach w Niemczech. Jego album " Techno Vibes" stał się najlepiej sprzedającym się albumem 1999 roku. Fani wręcz żądali wypuszczenia jednej z piosenek z tego albumu, a mianowicie utworu " Outa Space" jako singla i zaraz potem znalazł się w czołówce Top 10 Hit w Niemczech. Ostatnio wydał " At Night", który zachwyca wspaniałą melodyjnością. Singiel ten okazał się wielkim przebojem nie tylko w klubach, ale również na wszelkich zestawieniach. Na Love Parade 2000, utwór ten grany był na każdym wozie. Niemiecki dj i producent, jeden z prekursorów muzyki trance. Urodził się 16 grudnia 1971 roku w miejscowości Eisenhuettenstadt we wschodniej części Niemiec. Swoją karierę rozpoczął można powiedzieć wraz ze zburzeniem Muru Berlińskiego w 1989. W marcu 1991 roku Paul pokazał swój unikalny styl w berlińskim klubie "Tresor". Przed tym wydarzeniem, korzystając z dwóch przestarzałych i rozsypujących się gramofonów Paul stworzył swoje pierwsze kasety demo. Mniej więcej w tym samym czasie zaczął tworzyć własne kawałki. Jego pierwsza produkcja powstała razem z innym niemieckim twórcą, Cosmic Baby, pod szyldem "The Visions of Shiva". Ich pierwszy singiel nosił nazwę "Perfect Day" i został wydany w jednej z unergroundowych berlińskich wytwórni płytowych - MFS Records. Bez żadnego wsparcia reklamą lub jakąkolwiek promocją natychmiast wylądował na pierwszym miejscu listy klubowych przebojów. W roku 1993 van Dyk zmixował kawałek Humatea - "Love Stimulation", który został klubowym numerem jeden. Na tym się nie skończyło. W tym samym roku nagrał swój pierwszy album zatytułowany 45 RPM (Remixes per Minute) oraz dawał regularne występy w berlińskim klubie "E-Werk". Przez następnych kilka lat Paul zdobywał popularność i szacunek wśród innych djów poprzez mixowanie utworów takich sław jak Sven Väth, Curve czy New Order. To było przed wydaniem jego drugiego albumu "Seven Ways", dzięki któremu zyskał uznanie jako jedna z gwiazd muzyki elektronicznej. Wydanie "Seven Ways" spowodowało wiele wywiadów z Paulem oraz mnóstwo występów zagranicznych. Album ten znalazł się w liście stu najlepiej sprzedających się płyt. Czytelnicy DJ Magazine wybrali "Seven Ways" na album roku. Dopiero w 1998 roku w Anglii został wydany pierwszy album - "45 RPM", a nowy singiel "For An Angel" zaatakował światowe parkiety. W Anglii przez dwa , a w Niemczech przez cztery tygodnie album utrzymywał się na pierwszej pozycji. Zaistniał również w amerykańskich, australijskich, duńskich, belgijskich oraz skandynawskich listach muzyki dance. Jest rezydentem w wielu klubach, m.in. w nowojorskim "Twilo", w klubie "Gatecrasher" w Sheffield czy też w kilku klubach berlińskich (np. "Turbine"). W 1999 roku, po 8-letniej współpracy, Paul opuścił swoją pierwotną wytwórnię i razem ze swoimi ludĽmi stworzył nową - VANDIT records. W Anglii jego produkcjami zajmuje się label o nazwie DEVIANT records. Wielkim sukcesem van Dyka był wydany w 1998 roku trzypłytowy album "Vorsprung Dyk Technik" zawierający 33 remixy z okresu 1992-98. Na Wyspach kompilacja ta otrzymała status srebrnej płyty, osiągając sprzedaż 60 tys. egzemplarzy. Dziś cały kalendarz Paula wypełniony jest setami dookoła Świata. Figurują w nim najczęściej miasta: Londyn, Tel Aviv, Meksyk, Nowy Jork i Singapur. Między tym wszystkim Berlin jest zawsze i czeka - jeśli nie dla wywiadów lub miejscowych występów, to dla rodziny i przyjaciół, oraz dla wytwórni i występów w stacjach radiowych (np. Radio Fritz). PIET BLANK & JASPA JONES Piet Blank, ur. w 1971 roku we Frankfurcie nad Menem. Piet, jako nastolatek, nauczył się grać na pianinie, saksofonie oraz perkusji. Później zdecydował, że na muzyce będzie zarabiał na życie. W szkole muzycznej wytrzymał jeden semestr, po czym zacząl studiować biznes i ekonomię, z myślą o pracy w jakiejś wytwórni muzycznej. Aby zarobić na studia pracował w sklepie muzycznym WORM oraz jako DJ w przeróżnych dyskotekach takich jak: "Havanna Moon" czy "Alter Wartessal". Zaczynał, jak sam przyznaje, od Rare Groove. Jego miłość do muzyki elektronicznej wyszła na jaw podczas długiego pobytu w Nowym Jorku. W dzień pracował w sklepie muzycznym na Bleecker Street, a wieczorami zapodawał swój trance w dokach. Po powrocie do Niemiec, Piet stał się regularnym gościem na Party Service DJ w stacji radiowej EINS LIVE w Kolonii. O ile Piet Blank to prawdziwe imię i nazwisko, to Jaspa Jones jest pseudonimem muzycznym. Naprawdę nazywa się René Runge. Urodził się 1968 roku w Mönchengladbach w Nadrenii. Od wczesnych lat myślał o zarabianiu na muzyce. Kiedy w 1989 roku nadeszła pierwsza fala techno w Niemczech, René, wówczas DJ-rezydent w legendarnym klubie "Ratinger Hof" w Dusseldorfie, upewnił się, żeby techno było słyszane. Swoją pozycję, jako jednego z pionierów techno, umacniał grając z innymi znanymi Dj'ami w klubach jak chocby "Relax" w Dusseldorfie. W 1993 roku René wziął udział w produkcji płyty "Suck Me Plasma" autorstwa Talla 2XLC. W tym okresie wymyślił dla siebie pseudonim, Jaspa Jones i pod tym nickiem znany jest na całym świecie. W tym, mniej więcej, okresie stworzył "Spacedust Studio" w Dusseldorfie, gdzie tworzone są wszystkie produkcje spod szyldu Blank&Jones. Oto jak wspominają swoje początki, teraźniejszośc i przyszłość: "Spotkaliśmy się w 1996 roku na wielkiej imprezie "Popkomm" w Kolonii. Zapytałem Jaspę czy nie nie chciałby zremiksować jeden kawałek do mojego projektu, Gorgeous. Zgodził się, ale mocno spóźniał się z robotą, podczas gdy nasza wytwórnia niecierpliwie czekała na remix. Zadecydowałem sam pojechać do studia Jaspy, aby pomóc mu w ostatecznym dopieszczeniu kawałka. O dziwo udało się nam go skońzyć przed czasem, więc było wystarczająco czasu zrobić pierwszy remix pod szyldem "Blank & Jones". Pierwszy nasz wspólny numer zrobiliśmy do albumu Mayday w 1997 roku, mój pierwszy Mayday wogóle." Swoją muzykę wykonawcy określają jako trance lub progressive trance. "Zawsze nagrywamy nasze płyty tak jakbyśmy grali w klubie" - dodaje Piet. Celem Pieta jest, aby nigdy nie stracić radości z największej pasji pod słońcem: MUZYKI. "Największą frajdą dla nas jest, kiedy DJ'e na całym świecie lubią nasze nagrania i grają je w klubach" - mówi Piet. Oboje jako muzyczne wzory podają Pet Shop Boys oraz Depeche Mode. Obecnie chcą się skoncentrować na projekcie "Blank & Jones", choć kiedyś robili też inne projekty... "Większość ludzi nie wie, że robiliśmy Gorgeous i Da Bomb razem, ale w najbliższej przyszłości nie planujemy innych, pobocznych projektów" - dodaje Piet. Oboje mają za sobą granie w wielu klubach i na wielkich imprezch. Ludzie cenią ich za miękkie, progresywne, transowe, czasami narkotyczne, ale zawsze dojrzałe tracki z charakterystycznym bitem, samplami i vocalem. Muzyka godna polecenia do dłuższej jazdy samochodem, jazdy na rowerze czy też surfowania. Wszędzie tam, gdzie coś się dzieje, gdzie jest zabawa nie powinno zabraknąć Pieta i Jaspy. Oboje znani są pod nazwą Blank&Jones i pod tym też szyldem nagrali swoje największe przeboje. Narkotyczno-transowy "Flying To The Moon", lekko progresywny "Heartbeat", lightowy "Sunrise", niesomowicie dojrzały "Cream", płynny jak ocean spokojny "After Love", przebojowy, progresywny, ze świetnym wokalem "The Nightfly" czy też najnowszy przebój "Sound of Machines" (na dzień 16.07.2000 dostępny na vinylu). Obok Blank&Jones nagrywali też inne projekty. Jako Gorgeous zasłynęli superprzebojem "Don't Stop". który podbił listy przebojów na całym świecie. Inne dwa utwory: "I'm Gorgeous" oraz "Love Sensation" nie osiągnęły już takiej sławy. Brzmieniem bardzo przypominają wspomniany "Don't Stop". O popularności świadczy fakt, iż dwa z trzech kawałków doczekały się drugiego cd-maxi z remixami. Niewiele osób wie, że nagrywali też pod pseudonimem Da Bomb, pod którym powstał klubowy przebój "The Original" oraz remix "James Bond Theme" Moby'ego, grany częściej w MTV niż oryginał! Jakby tego było mało, razem z Gottfried Engels (Bellini i Paffendorf) jako SMAX wydali singla "We Want Some P....!". Poza swoimi prudukcjami, tudzież projaktami, Piet Blank i Jaspa Jones są również autorami kilku znanych remiksów: Moby ("James Bond Theme"), Future Breeze, Sash! ("La Primavera"), Yello ("Vicious" razem z Hardflor), Dune ("Electric Heaven"), Basic Connection ("Angel Don't Cry" feat. Joanne Houchin), Syntone ("Heal My World"), Mauro Picotto ("Iguana"), Storm ("Love Is Here To Stay"), Liquid Love ("Sweet Harmony") oraz United DeeJays For Central America ("Too Much Rain"). SCOOTER Scooter to niemiecka grupa techno. Jej członkowie to Rick Jordan , H.P Baxxter i Jay Frog. Jens Thele jest menedżerem grupy. Ich muzyka to wybuchowa mieszanka techno, rave i hardcore. Pierwszy singiel grupy to "Vallee De Larmes" (luty 1994). Niestety nie przyniósł on sukcesu. Następny to "Hyper Hyper" (czerwiec 1994). Był to niesamowity hit zespołu. Zdobył w Niemczech status platynowej płyty - sprzedany w ilości ponad 700 tysięcy. PóĽniej nadszedł singiel "Move Your Ass!" (styczeń 1995), który zyskał miano złotej płyty. Dwa miesiace póĽniej doczekaliśmy się pierwszego albumu - "...And The Beat Goes On!". Zawierał wiele wspaniałych nagrań, do których Scooter zdążył już swoich fanów przyzwyczaić. Następnie wyszły jeszcze dwa single - "Friends" (maj 1995) i "Endless Summer" (lipiec 1995) - i oba zyskały miano złotych. W listopadzie 1995 ukazał się nowy singiel "Back In The UK", a miesiąc póĽniej bliĽniaczo podobny "Back In Irleand". Następnie ukazuje się singiel "Let Me Be Your Valentine" (luty 1996), który jest zwiastunem nowego albumu - "Our Happy Hardcore" (marzec 1996). W maju ukazuje się singiel "Rebel Yell", będący nową wersją przeboju Billyego Idola. We wrześniu 1997 ukazuje się nowy singiel "Im Raving". Już chyba zgodnie z tradycją singiel ten zdobywa w Niemczech złoto. W następnym miesiącu ukazuje się trzeci album Scootera - "Wicked!". Album staje się platynową płytą na Węgrzech i w Czechach, a złotą w Polsce, Finlandii, Czechach i na Węgrzech. W listopadzie ukazuje się singiel "Break It Up", będący spokojną balladą. Wtedy H.P na nowo odkrywa swoją miłość do gitar, gdyż...... pierwszego kwietnia 1997 ukazuje się jeden z najlepszych kawałków Scootera - "Fire". W sierpniu ukazuje się "The Age Of Love", który zajmuje w Finlandii pierwsze miejsce przez 3 tygodnie. W tym samym miesiącu ukazuje się album "Age Of Love". Na początku 1998 roku, czyli po ukazaniu się albumu "Rough & Tough & Dangerous - The Singles 94-98" grupę opuszcza Ferris. Jest to ogromna strata dla fanów. Zastępuje go 23-letni Axel Coon (ceniony DJ z Hamburga), który pracował z grupą już na rok przed odejściem Ferrisa. 8 czerwca ukazuje się singiel "How Much Is The Fish?". Sensacyjne wejście na niemiecką listę przebojów (3 miejsce) dobrze wróży dla kolejnych poczynań zespołu. Nowy album grupy, "No Time To Chill", wywołuje wstrząs na rynku muzycznym. Jest pełen świeżych utworów o doskonałym brzmieniu. Od razu zajmuje 4 pozycję na niemieckiej liście. Następny singiel to dwa w jednym - "I Was Made For Loving You" i "We Are The Greatest". Nie odnosi takiego sukcesu jak poprzedni singiel, choć oba utwory nie są gorsze. Singiel "Call Me Manana" rozpoczyna wielką trasę po Europie - No Time To Chill Tour. Po krótkim odpoczynku H.P, Rick i Axel zabierają się do pracy nad nowym materiałem. "Faster Harder Scooter" to utwór który pierwszy raz pojawił się na debiutanckim albumie. W 1999 roku został wydany na singlu, i nie był podobny do pierwszej wersji. Oczywiście poza tytułem. Od poprzednika różnił go chociażby udział gitar, oraz zupełnie inny tekst. Za to "Sheffield", siódmy album w karierze zespołu, zaskakuje. I to raczej pozytywnie. Jest to płyta bardzo różnorodna, w której chyba każdy fan znajdzie coś dla siebie. W roku 2001 ukazał się nowy album; "We Bring The Noise". Stał się on dużym przełomem. Poprzedni album nie był zbyt dobry, "Sheffield" zresztą też nie wyróżniał się. Natomiast ten stał się ogromnym hitem. Na singielkach pojawiły się utwory "Posse" i "Aiii Shot The Dj". Pod koniec roku 2001 pojawił się singiel "Ramp (The Logical Song)", a w styczniu wyszedł nowy album "Push The Beat For This Jam". Na tej płycie znalazły się wszystkie piosenki, które ukazały się na singlach w latach 98/02. Dodatkowo znalazły się na niej również niektóre mixy z singli. Album otrzymuje złoto płytę w Wielkiej Brytanii, Czechach, Norwegii i na Węgrzech. W kwietniu 2002 wychodzi kolejny znakomity singiel "Nessaja". A tuż po nim jedyna w historii zespołu płyta koncertowa "Encore - Live And Direct". Słuchając jej można poczuć się jak na koncercie. Na płycie same wersje live z koncertu w Kolonii oraz jeden bonus "Nessaja"". No i listopad 2002. Tutaj kolejna niespodzianka. Kolejna składanka. Tym razem wszystkie utwory wydane na singielkach znalazły się na jednym CD. Od "Hyper Hyper" aż po "Nessaje". Łącznie 24 pozycje. A płyta nosi tytuł 24 Carat Gold". Niby nic nowego, ale ... 24 lutego ukazał się nowy singiel "Weekend". Został wydany w wielu wersjach, m.in. International, International Limited, Edycja Niemiecka, edycja Niemiecka Limited... TALLA 2XLC Zaczął karierę DJ-a początkiem lat 80 - grywając nagrania formacji Kraftwerk, YMO czy Depeche Mode we frankfurckiej szkole tańca. Pierwsze projekty muzyczne Talli, jak na przykład Moskwa TV, były dużym wyprzedzeniem muzyki tamtejszego okresu, dając zarazem początki legendarnym dĽwiękom frankfurckim. Piosenki w stylu Techno Talk czy Generator 7/8 stały się wielkimi hitami w Europie, zdobywając nawet słynną American Billboard Charts. Nawet w Chicago, gdzie właśnie wtedy tworzył się technohouse Moskwa TV był grany w tamtejszych klubach. Przyczynił się do otwarcia legendarnego już TechnoClubu (Frankfurt n/M) w 1984 roku i założenia pisma Frontpage (1989). Pomiędzy 1992-95 mniej miksował, poświęcając czas swojej wytwórni muzycznej - Music Research. Kiedy w połowie 1995 roku Talla zaczął powracać, nikt nie wierzył że uda mu się znowu być jednym z najlepszych... Jednakże wszyscy niedowiarkowie szybko zmienili zdanie, widząc jego sety grane dla 30.000 publiczności w HRXXL Clubnight, widząc Tallę grającego na Nature One. Dziś ponad czterdziestoletni DJ jest jednym z najbardziej popularnych DJ-ów na scenie niemieckiej - zapraszanym na wszystkie większe imprezy i do najlepszych klubów. Jako szef Music Research, wraz z całą załogą wytwórni stworzył coś wielkiego i wspaniałego, wytwórnię o renomie międzynarodowej, tak jak jej labele (podwytwórnie): Tetsuo, Suck Me Plasma, Technoclub Records, Chaos Recordings, Komatunes, Mindworx, Bonzai Germany, Bonzai Trance, XTC Germany, Triptomatic Germany, Unreal oraz Zoth Ommog. Nakładem Music Research ukazało się kilkanaście klubowych hitów, które następnie odniosły sukcesy na listach przebojów - York, Push, Talla battles Taucher, DJ. JamX, Kai Tracid... W 1997 roku razem z Sony Music Media zaczął wydawać serię TechnoClub - The Definitive DJ Compilation. Były to pierwsze kompilacje z pojedynek DJów zawierające na 2CD dwa miksy dwóch różnych DJów. Single nagrywane do każdej części z gościnnie występującym DJem, stały się hitami na DDC (Talla meets Tom Wax NRG, Taucher battles Talla 2XLC Nightshift, czy Talla vs. Taucher Together 99). Po szóstej części TechnoClubu była mała przerwa w miksach - siódma część była specjalną edycją TechnoClub goes Space (Ibiza). W kooperacji z najbardziej znanym klubem z Ibizy, ukazał się dwupłytowy album zawierający najlepsze nagrania klubowe grane we Frankfurcie (TechnoClub) i na Ibizie (Space). Po letniej, przerwie powróciły, jakże wspaniałe, miksy prosto z TechnoClubu. Ukazały się kolejne części kompilacji z gościnnie występującymi Moguaiem, Yves De Ruyterem, Kay Cee i Pulsedriverem. Na ósmej części wystąpił gościnnie Moguai (Dial M For Moguai, Kosmo Records), z którym Talla poznał się podczas Rave & Cruise na Oceanie Indyjskim w 1997 roku. Po tej imprezie spotkali się kilka razy, grając na tych samych imprezach. Doszli do wniosku, że grają bardzo podobną muzę, więc pozostało tylko pytanie, kiedy Moguai zmierzy się z Tallą. Na jedenastej części TechnoClubu wystąpił gościnnie Dumonde, który nagrywa z JamX & De Leonem, a rezyduje w Space na Ibizie. Obaj DJ-e zmierzyli się 23 lutego 2001 we Frankfurcie n/M w Lofthouse Club. WESTBAM IMIĘ I NAZWISKO: Maximilian Lenz DATA URODZENIA: 04.03.1965 w Münster FORMACJE W KTÓRYCH GRA:Westbam, Mr.X & Mr.Y, Members Of Mayday, The Love Committee, Dr. Rhythm, Takbam, T.A.F.K.A.D. HISTORIA 1983 - Zaczął pracować w Klubie Odeon w charakterze DJ'a 1984 - Przeprowadził się do Berlina 1985 - Zapoczątkował nowy styl muzyczny opierający się na mixowaniu płyt vinylowych. Wylansował wtedy razem ze swoim przyjacielem Klausem Jankhun'em swój pierwszy vinyl i zarazem pierwszy utwór w historii opierający się na sampl'u innego utworu (Paul'a Hardcastle - "19"): "17 - This Is Not A Boris Becker Song" 1986 - Założył firmę płytową o nazwie Low Spirit Recotdings. Wylansował tam takie przeboje jak: "Monkey Say Monkey Do", "Disco Deutschland", "Der Bundespräsidenten Mix", które odniosły wielki sukces nie tylko w Niemczech, ale i na w całej Europie. 1988 - Wystąpił na letniej olimpiadzie w Seoul'u (Został tam wydelegowany przez niemiecką komisję do spraw kultury z Instytutu Goethe.) Wydał wtedy swój pierwszy album o nazwie "In Seoul". 1989 - Wydał swój drugi album o nazwie "The Cabinet", umacniając w ten sposób swoją pozycję na rynku muzycznym 1991 - Wydał swój trzeci album o nazwie "A Practising maniac At Work". Zapoczątkował nową imprezę (MAYDAY), która przetrwał do dziś i jest teraz jedną z największych imprez techno na świecie 14 Grudnia 19991 - Pierwszy Mayday o nazwie "The Best Of House And Techno 91", który zgromadził w berlińskiej Halle ponad 5000 miłośników muzyki Techno. Westabm wraz z Dr. Klausem Jankhun'em postanowili tworzyć hymny na tę prestiżową imprezę pod nazwą Members Of Mayday (Członkowie Mayday'a) i do tej pory wydali już 16 Hymnów (nie licząc mnóstwa miksów) 1994 - Wydał swój czwarty album o nazwie "Bam Bam Bam". Przez 4 miesiące znajdował on się na liście 100 najlepiej sprzedających się krążków w Niemczech, aż w końcu w lipcu 1994 awansował na 14-tą pozycję German LP Charts, osiągając 150.000 sprzedanych egzemplarzy tego albumu. Jako Members Of Mayday pobił tego roku rekord wszechczasów: Na Mayday'u Rave Olympia zgromadziła się rekordowa liczba fanów mocnego bitu (34.000), do tej pory na Mayday'u nie zgroadziło się tyle osób!!! 1996 - jego firma obchodziła 10-lecie istnienia. Z tego powodu wydał dwupłytowy album o nazwie "The Age Of The DJ Mixer", na której umieścił aż 9 swoich nowych kompozycji. Jesienią tego samego roku Maximilian Lenz został uhonorowany prestiżową nagrodą w dziedzinie kultury, przyznawaną przez Berliner Tageszeitung. 1997 - Najlepszy rok w jego karierze: w lutym ukazał się jego książka "Mixes, Cuts & Scratches" (W niej to WestBam opowiadał w wywiadzie z Rainald'em Goetz o sztuce, życiu i pracy DJ'a. ) W czerwcu Members Of Mayday z nagraniem "Sonic Empire" awansowali na same podium najlepiej sprzedających się krążków w Niemczech. Po raz pierwszy WestBam'owi udało się osiągnąć numer 1, a co za tym idzie sprzedać ponad 500.000 egzemplarzy tego singla, co zaowocowało platynową płytą. W miesiąc później, WestBam pobił kolejny rekord. Wraz ze swoim hymnem do Parady Miłości 1997 - "Sunshine" wyprodukowanym wspólnie z Dr. Motte zadebiutował na 10-tej pozycji German Charts. Był to wielki sukces, albowiem dotąd nikomu nie udało się dokonać takiego manewru. W tym czasie "Sonic Empire" nadal znajdował się w Top Ten najlepiej sprzedających się singli w Republice. WestBam więc jednocześnie umieścił dwa nagrania w Top Ten! Na zakończenie tak dobrego roku WestBam wypuścił na rynek kolejny swój album zatytułowany "We´ll Never Stop Living This Way". Jednak Największym jego sukcesem było wydanie wraz z Dr. Motte kawałka "Sunshine", który stał się hymnem jak i zarazem hasłem przewodnim Parady miłości (Love Parade) 1998 - Opanował German Charts nową piosenką "Crash Course", która zawierała elementy electro i techno. Wraz z Dr. Motte juz po raz drugi wydał hymn na Love Parade "One World One Future". W niedługim czasie wraz z Afriką Baambataa pod nazwą I.F.O. wydał singiel "Aghart- The City of Shamballa" (Technolectro mix oraz Subterranean World), który jest grany po dzień dzisiejszy na dyskotekach całej europy. 1999 - Westbam wraz z Afriką Islamem (Synem słynnego Afriki Baambataa'y) stworzyli zespół o nazwie MR.X & MR.Y, dzięki czemu Westbam stał się NAJLEPSZYM DJ'EM NA CAŁE ZIEMI. Wydał wtedy również dwie limitowane edycje poprawionego albumu We'll Never Stop Living Theis Way: Edycję Amerykańską i Japońską 2000 - Po raz pierwszy Impreza Mayday odbyła się w Polsce 2001 - 10-te urodziny Mayday'a. Na tę okazję Members Of Mayday przygotowali specjalną jubileuszową piosenkę: 10IN01 ( przez wiele osób jest uważana za najlepszy hymn Mayday'a) oraz płytę zawierającą wszystkie hymny: Anthem Of The Decade 1991-2001 2002 - Pojawia się nowy hymn Members Of Mayday: "Culture Flash". Westbam Szykuje się właśnie do wydania kolejnego albumu: "Ride On" |
COPYRIGHT BY WWW.ONLY1CLUB.PRV.PL ALL RIGHTS RESERVED.
