Koniunktura udanych imprez w Arenie w ostatnim czasie była dość zachwiana. Mnie na szczęście nie było to dane oglądać, a tym bardziej słuchać. Dlatego pewnym krokiem wkroczyłam na główny parkiet, gdzie swój występ właśnie kończył Mr.Sam. Pierwsze co rzuciło się w oczy, to jak dla mnie dość niecodzienny ubiór tzw. "pod krawatem". Całkiem oryginalne. Mr.Sam ujawnił się na scenie Trance dość niedawno, jednak widać, że zaaklimatyzował się na niej bardzo dobrze i grał bardzo energetycznie, a jego występ nie miał nic wspólnego z krawatem i wykrochmalonym kołnierzykiem.

Po Mr.Sam'ie wystąpił duet, który jak dla mnie wyglądał bardzo niewinnie - takie tam chłopaki z RFN-u. Ale to co wyprawiał ten duet na scenie przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Organizatorzy muszą pomyśleć o mocniejszych zabezpieczeniach na scenie podczas występu Kyau & Albert'a, bo o nich właśnie mowa. Scena po prostu drżała pod naporem skoków, wywijasów i przejść z pół szpagatu przed konsolą. Muzycznie również wypadli super. Wprawili publiczność w bardzo pozytywny nastrój. Oczywiście po zejściu ze sceny przeistoczyli się ponownie w skromnych artystów z Niemiec.

A teraz coś o naszej gwieździe eksportowej - The Best Polish DJ według magazynu Life, której występ był następny - Angelo Mike. Zanim zaczął swój występ z gardeł uczestników imprezy wydobyło się coś, co do złudzenia przypominało "Sto lat!". Muszę powiedzieć, że bardzo miły gest ze strony imprezowiczów, którzy pamiętali o urodzinach Jarka. Angelo zaprezentował się dla mnie o wiele lepiej niż podczas występu na Tiesto we wrocławskiej Hali Ludowej. Grał bardziej zdecydowanie i konkretnie, emanował sporą ilością wewnętrznej energii. Nie pamiętam czy to podczas jego występu, ale prawdopodobnie tak - zgromadzeni stali się najprawdziwszymi świadkami oświadczyn jakiegoś zakłopotanego Romea dla swojej Julii (można też przyjąć wersję Don Kichota i Dulcynei). Wybranka serca powiedziała "tak" i można było wrócić do imprezy.

Kolejni byli Agnelli & Nelson prosto z Irlandii. Zaczęli świetnie, później troszeczkę przystopowali. Zagrali kilka swoich kawałków m.in. "Holding onto nothing". Na końcu powrócili do bardzo melodyjnych i mocniejszych kawałków. Bardzo lubię oglądać występy DJ'ów, którzy sami dobrze się bawią i zarażają energią słuchaczy. Agnelli & Nelson zdecydowanie zaliczają się do takiej grupy. Punktem kulminacyjnym było rozsypanie konfetti oraz balonów w kształcie serc tuż nad głowami imprezowiczów.

Po Agnelli & Nelsonie nadszedł czas na chyba jeden z najbardziej oczekiwanych występów w Arenie - Blank & Jones. Jak dla mnie wiele szumu o nic, jednak należy przyznać, że Blank & Jones są ikoną muzyki Trance, wypracowali własną markę i własny styl, który trafił w gust wielu słuchaczy. Ich set był bardzo długi, znalazły się w nim takie kawałki jak "DJ Culture", czy choćby nowy "Revealed". Ogólnie mogę przyznać, że mieli dobry występ - na to co się po nich spodziewałam wypadli ponad przeciętną. Widać jednak było, że w Arenie zgromadziła się rzesza ich fanów i ludzie bawili się bardzo dobrze.

A teraz pierwszy minus tej imprezy, to pomysł wyświetlenie filmu z Tiesto - powiedzmy, że delikatnie jak dla mnie okazał się nie trafiony. Ogólnie nie przepadam za takimi formami uwieczniania i przypominania o poprzednich imprezach. Nie są one dla mnie żadną rozrywką, a jedynie stratą czasu. Impreza z Tiesto była rewelacyjna nie ma co ukrywać, ale nie musze sobie o tym przypominać będąc na zupełnie innym evencie. Zbojkotowałam osobiście film i wyszłam po przechadzać się po Arenie.

Kiedy popisy kinematograficzne się zakończyły wystąpił tak myślę jeden z ulubieńców słuchaczy muzyki electro - Rank 1. Dla mnie grał świetnie, postanowił powrócić do zdecydowanie mocniejszych uderzeń. Zdecydowanie ocucił wszystkich z typowo tranowych rytmów. Myślę, że miedzy innymi dlatego jest tak lubiany przez polską publiczność.
Ostatnim z zagranicznej sceny muzycznej był Ronski Speed. Zagrał fantastycznie, warto było poczekać na jego występ. W swój występ włożył wiele energii zarówno muzycznie jak i fizycznie. Ronski jest również wschodząca gwiazda sceny Trance i myślę, że będziemy mogli jeszcze usłyszeć wiele dobrych produkcji w jego wykonaniu. Przynajmniej mam nadzieję, że tak właśnie będzie. Ostatnie godziny imprezy należały do Petera Paina - uważam, że jest to jedna z ciekawszych postaci polskiej sceny muzycznej. Posiada swój styl grania, który co prawda nie należy do najlżejszych, jednak bardzo dobrze się prezentuje, jeśli chodzi o takiego typu imprezy.

W początkowych godzinach imprezy każdy kto był zmęczony natłokiem ludzi na głównej Sali mógł przenieść się na mniejsza sale House, w której prezentowali się DJ'e z popularnej poznańskiej rozgłośni radiowej RMI FM. Scena ulokowana była w holu Areny, jednak jak podejrzewam z przyczyn technicznych została ona dość szybko usunięta, pomimo tego, że cieszyła się sporym zainteresowaniem. Jak zawsze, wystąpił problem szatni oraz toalet, nie będę się jednak rozwodzić w tej kwestii, bo temat jest znany i nadal nie ma pomysłu na to jak go rozwiązać.

Niestety niektórych uczestników imprezy nie dokońca się dobrze bawiło. Sama byłam świadkiem reanimacji jednego krążko-łykacza - ludzie są nadal nie poważni doprowadzając się do takiego stanu. Służby sanitarne na szczęście szybko pomogły temu nieszczęśnikowi. Powracając do przyjemniejszych rzeczy jak obiecali organizatorzy Carnival miał być eksplozją iluminacji laserów i świateł. Myślę, że spełnili tą obietnicę - efekty wizualne były bardzo dobre. Oprócz wyżej wspomnianych atrakcji jak deszcz konfetti i balonów, można było również oglądać popisy tancerzy początkowo tych bardziej rozebranych, a później specjalnie ucharakteryzowanych niczym z dworu Ludwika XIV oraz zastęp aniołów na szczudłach i połykaczy ognia prosto z piekielnych czeluści. Oprawa wizualna dzięki temu wyszła na prawdę karnawałowo i oryginalnie.

Nowością były specjalne diodowe wyświetlacze, które na polskich eventach dotąd nie były spotykane. Dawały one imponujące wrażenie. Również nagłośnienie nie pozostawało dłużne wobec oświetlenia i uderzało ostro do ucha. Widać, że Agencja Sense Music nie rzuca słów na wiatr i wyznacza nowy poziom organizacji imprez masowych. Po takim wydarzeniu jak Tiesto obawiałam się, że Carnival of Love nie posiadając gwiazdy tak dużego formatu może nie być aż tak udana. Myślę, że swój sceptyzm powinnam schować głęboko do kieszenie, jeśli będę chodzić na imprezy organizowane przez tą agencję muzyczną. To było na prawdę coś! Rewelacyjny klimat, doskonała muzyka jednym słowem fantastycznie.

Napisała Justyna Przywecka (TopDJ.pl).